خوردگی در هواپیماهای نظامی و ارائه راه کارهای پیش گیرانۀ نوین

 به دلیل استفاده از فلزات در بدنه هواپیماها و اهمیت سازه بدنه در نگهداری و استفاده هرچه بیشتر از سامانه‌های پروازی، بایستی آن را از اثرات مخرب محیط محافظت نمود. تعیین مکانیزم خوردگی در یک سازه هوایی بسیار سخت و پیچیده است، زیرا شرایط محیطی یک هواپیما در حین پرواز و پس از پرواز به شدت متغیر می‌باشد. این گستردگی تغییرات زمینه‌ساز بسیاری از مشکلات می‌باشد. به همین منظور پژوهش­گر با هدف تبیین راه‌کارهای نوین جهت جلوگیری از انواع خوردگی فیزیکی، شیمیایی و الکتروشیمیایی در هواپیماها به ارائه راه­کارهای پیشگیرانه و نوین، پرداخته است. این پژوهش از نوع کاربردی و روش انجام آن توصیفی بوده و تجزیه‌وتحلیل داده­ها به‌صورت توصیفی و استنباطی (آمیخته) انجام شده است. جامعه آماری تحقیق کل کارکنان و جامعه نمونه شامل کارکنان فنی فرودگاه مهرآباد که همگی از تجربیات ارزنده­ای پیرامون موضوع پژوهش برخوردار هستند، می‌باشند. جمع‌آوری اطلاعات به دو روش میدانی و کتابخانه‌ای و با استفاده از ابزارهای مطالعه اسناد و مدارک، مصاحبه با صاحب­نظران و پرسش­نامه صورت گرفته است. در پایان محقق به این نتیجه می‌رسد که اکسیداسیون الکترولیکی پلاسمایی، فرآیند آ‌ندایزینگ، پوشش‌های تبدیلی کروماته، تولید نانو رنگ‌های پلیمری جهت عایق­کاری حرارتی و ضد خوردگی، پوشش­های سرامیکی با فناوری نانو می­توان از خوردگی جلوگیری یا پیش‌گیری کرد.